parmak

a. 1. anat. İnsanda ve bazı hayvanlarda ellerin ve ayakların son bölümünü oluşturan, boğumlu, oynak, uzunca organların her biri: “Parmaklarımızla masanın tahtasında tempo tutuyoruz.” -A. Ağaoğlu. 2. sf. Eni bu organ kadar olan: Değneği iki parmak kısaltmalı. 3. sf. Koyu sıvılara daldırıp çıkarıldığında bu organa bulaşan miktar kadar olan: Bir parmak bal. 4. Bir tekerleğin merkezinden çemberine kadar uzanan çubukların her biri. 5. mat. İnç. 6. mec. Bir işe karışmış olma ilgisi: Bu işte onun parmağı var. 7. esk. Arşının yirmi dörtte biri.

Bir çeşit ekmek.

Araba tekerleğinin ortasını tekerleğin çevresine bağlayan çubuklar.

Bağ çubuğunun, dal olarak büyümesi için budarken bırakılan bölümü.

El tarağı ve ayak tarağı kemiklerine bağlı olan ve genel olarak insanda beşer tane olup başparmak dışında, her biri üç küçük kemikten oluşan uzantılar. Dijit.

(biyoloji, zooloji)

El ve ayak tarak kemiklerine bağlı olan ve hayvan türlerine göre değişik sayıda kemikten oluşan uzantılar, digitus, daktilus.

Araba tekerleklerinde göbek ile çenberi birbirine bağlayan ağaç deynekler. (Yukarıkaşıkara *Yalvaç -Isparta; Gölbaşı *Çankaya -Ankara; Eskil, Yenikent *Aksaray -Niğde)

El tarağı ve ayak tarağı kemiklerine bağlı olan ve genel olarak insanda beşer tane olup baş parmak dışta kalmak üzere, herbiri 3 küçük kemikten meydana gelmiş bulunan uzantılar.

parmak için benzer kelimeler

parmak, 6 karakter ile yazılır. Ayrıca, p harfi ile başlar, k harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'p', 'a', 'r', 'm', 'a', 'k', şeklindedir.
parmak kelimesinin tersten yazılışı kamrap diziliminde gösterilir.