pir
a. (pi:ri) 1. Yaşlı, koca, ihtiyar kimse: Ak sakallı pir, bunları söyleyerek sırra kadem basmış. -Y. K. Karaosmanoğlu. 2. Bir tarikat veya sanatın kurucusu: Büyük Itri'ye eskiler derler / Bizim öz musikimizin piri -Y. K. Beyatlı. 3. zf. Adamakıllı, iyice: Bir söyledi ama pir söyledi. 4. mec. Herhangi bir konuda, bir meslekte deneyim kazanmış, eskimiş kimse, guru.
pir
Cevizin yeşil kabuğu.
pir
1. Sebze yaprağı. 2. Havuç yaprağı. 3. Asma yaprağı. 4. Zeytin yaprağı. 5. Çam yaprağı. 6. Soğanın tohumlu sapı.
pir
Dokuma tezgâhlarındaki tarağın sık olanı.
pir
Çanı, ardıç vb. ağaçların yeşil yaprakları, sürgünleri.
pir
Filiz
pir
En iyi, en iyisi
pir
1. Erkek savaş tutsaklarından, pencik yasasına göre ayrılan kocamışlara verilen ad. 2-Tarikat kurucusu. 3-Lonca ve fütüvvet kuruluşlarının başında bulunan yönetici.
pir
Herhangi bir zanaatın, tarikatın kurucusu, ulusu. (Saz ozanları kendilerini yetiştirenlere ya da ozanlıkta ünlü kişilere de böyle derler. Yunus Emre, Âşık Ömer bunlardandır.)
pir için benzer kelimeler
pir, 3 karakter ile yazılır. Ayrıca,
p harfi ile başlar, r harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'p', 'i', 'r', şeklindedir.
pir kelimesinin tersten yazılışı rip diziliminde gösterilir.