uydurma

a. 1. Uydurmak işi. 2. Gerçek olmayan, gerçekmiş gibi gösterilen haber, asparagas. 3. sf. Gerçek dışı, uydurulmuş olan, yalan, sahte, asılsız, düzme: “Atatürk'ün Osmanlıcayı Türkçeleştirmek hususundaki güzel arzusunu bugünkü 'uydurma dilcilik' gayretine alet etmişiz.” -B. Felek. 4. sf. Yeni bir biçim verilmiş: “Ben babamın eskilerinden uydurma şeylerle giyiniyordum.” -H. Z. Uşaklıgil.

Üvey çocuk.

bk. uyma, uyarlama.

Saz ozanlarının nazire ve tanzir karşılığı olarak kullandıkları terim. bk. nazire.

uydurma için benzer kelimeler

uydurma, 7 karakter ile yazılır. Ayrıca, u harfi ile başlar, a harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'u', 'y', 'd', 'u', 'r', 'm', 'a', şeklindedir.
uydurma kelimesinin tersten yazılışı amrudyu diziliminde gösterilir.