bağlayıcı

sf. 1. Bağlama niteliği olan. 2. db. Bağlamaya ve birleştirmeye yarayan: “Ve” bağlayıcı bir edattır. 3. Uyulması zorunlu: Anayasanın bağlayıcı hükümleri.

Bir izlencenin ayrı ayrı yazılıp derlenmiş kesimlerini birleştiren izlence.

1. genel uygulayım: a. İki boruyu, iki birleştirme parçasını ya da bir boruyla bir birleştirme parçasını kaçak yapmayacak biçimde birleştirmeye yarayan dökme demir, çelik, seramik parça. b. İki borunun ya da bir besleme ağı ile içinde akışkan dolaşan bir örgenin bağlantısını sağlayan, kauçuk, bakır vb. özdekten yapılmış kısa boru. 2. bilişim: a. Elektrikli makinelerde birçok çevrimi bağlayan öğe. b. İki makineyi, elektrik bakımından ilişki kurarak bağlayan kablo. c. Bir mantık sırasının iki bölümü arasındaki ilişkiyi belirleyen işleç. 3. elektrik: a. Elektrik ağını taşınır bir alıcıya bağlayan parçaların tümü. b. Bir ya da birkaç elektrik aygıtının çevrimlerini bağlamaya yarayan düzenek. 4. demiryolu: Çekitlerde, durduraç kumanda kollarını dingile bağlayan, iki ucunda kumanda kolunun girmesine uygun deliği bulunan parça ya da düzen.

bağlayıcı için benzer kelimeler

bağlayıcı, 9 karakter ile yazılır. Ayrıca, b harfi ile başlar, ı harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'b', 'a', 'ğ', 'l', 'a', 'y', 'ı', 'c', 'ı', şeklindedir.
bağlayıcı kelimesinin tersten yazılışı ıcıyalğab diziliminde gösterilir.