beyin

beyin, -yni

a. 1. anat. Kafatasının üst bölümünde beyin zarı ile örtülü, iki yarım yuvar biçiminde sinir kütlesinden oluşan, duyum ve bilinç merkezlerinin bulunduğu organ, dimağ. 2. Muhakeme, usa vurma. 3. mec. Bir şeyi yönetmede önemli görevi olan kimse. 4. mec. Akıl, anlayış. 5. mec. Bilgisi, eğitimi, düşüncesi yüksek düzeyde olan kimse: “Türkiye'nin yetiştirdiği en değerli beyinlerden biridir.” -H. Taner.


beyin Fr. Cerveau-Cerebrum
beyin Fr. Cervelle
beyin Fr. Encéphale
beyin

Beyin. || gözleri beynine yenmek: açlıktan hâlsiz düşmek


beyin İng. brain

1. Omurgalı hayvanların sinir sisteminin kafatası içinde bulunan merkez bölgesi. 2. Omurgasız hayvanlarda yutağın ve sindirim borusunun üzerindeki büyük sinir düğümü olan ganglion. Serebrum.


beyin Osm. dimağ, muh

(zooloji, biyoloji)


beyin İng. brain

1. Omurgalılarda kafatası içindeki merkezî sinir sisteminin bir bölümü. 2. Omurgasız hayvanlarda yutağın ve sindirim borusunun üzerindeki büyük sinir düğümü olan gangliyon, serebrum.


beyin İng. encephalon, cerebrum

anat. Sinir sisteminin kafatası içerisinde kalan ve büyük beyin, beyincik ve beyin sapı olmak üzere üç kısma ayrılan merkezî bölgesi, ensefalon, hlk. dimağ. En dışında substansiya grizea adı verilen esmer renkli hücreleri içeren kısım dışta, substansiya alba adı verilen beyaz renkli kısım ise içte yer alır.


beyin İng. Brain

(karşılık: serebrum): Omurgalı hayvanların sinir sisteminin kafatası içinde bulunan merkez bölgesi; omurgasız hayvanlarda yutağın ve sindirim borusunun üzerindeki sinir düğümleri.


beyin için benzer kelimeler


beyin, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca, b harfi ile başlar, n harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'b', 'e', 'y', 'i', 'n', şeklindedir.
beyin kelimesinin tersten yazılışı niyeb diziliminde gösterilir.