kafa

a. 1. İnsan başı, ser. 2. Hayvanlarda genellikle ağız, göz, burun, kulak vb. organların bulunduğu vücudun en ön bölümü. 3. Çocuk oyunlarında kullanılan zıpzıp taşının veya cevizin büyük boyu. 4. Mekanik bir bütünün parçası: Distribütör kafası. 5. mec. Kavrama ve anlama yeteneği, zekâ, zihin, bellek: “Kafasının faaliyetini fikirden ziyade işe vermiş.” -Y. K. Beyatlı. 6. mec. Görüş ve inançların etkisi altında beliren düşünme ve yargılama yolu, zihniyet: “Kalbi ve kafasıyla daima yeni, daima genç kaldı.” -Y. Z. Ortaç.

Üzümle yapılan bir çeşit hamur tatlısı

Yapıda duvarların aralarını doldurmak için kullanılan küçük taşlar, moloz.

Tülbent

Avcıların içine girip pusu kurdukları ağaçlık yer.

En büyük aşık, zıpzıp.

Kemençede burguların bulunduğu bölüm.

Baş, kafa

bk. baş

Telli çalgılarda tellerin direncinin karşılanabilmesi için genellikle sapa göre daha büyük ve açılı tutulan, burguların da bulunduğu sapın uç kısmı.

Sadece yükselteçlerden oluşan ve çıkış sinyalinin sese dönüşebilmesi için hoparlöre ihtiyaç duyan cihaz.

(kafatası) (biyoloji)

Sinema/TV. Elektrik ya da akustik dalgaları saptayan ya da okuyan, özellikle ses aygıtlarında, mıknatıslı görüntü aygıtlarında ses ve görüntüyü saptama ve okuma işini gerçekleştiren değiştirgeç.

kafa için benzer kelimeler

kafa, 4 karakter ile yazılır. Ayrıca, k harfi ile başlar, a harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'k', 'a', 'f', 'a', şeklindedir.
kafa kelimesinin tersten yazılışı afak diziliminde gösterilir.