kamu

a. 1. Halk hizmeti gören devlet organlarının tümü. 2. Bir ülkedeki halkın bütünü, halk, amme: “Çevre koruması sorunları İsveç kamusunun bilincine ve hatta bilinçaltına sinmiş.” -H. Taner. 3. sf. esk. Hep, bütün: “Biz kimseye kin tutmayız / Kamu âlem birdir bize” -Yunus Emre.

bk. genel

âmme. ~ düzeni: âmme intizâmı. ~ töresi: âmme hukuku. ~ tüzel kişiliği: âmme hükmî şahsiyyeti. ~ yararı: âmme menfaati, maslahat.

bk. kamu kesimi

Topluluk oluşturucu ortak çıkarlar çevresinde oluşan ve üyeleri bu ortak çıkarlar konusunda karar birliğine ulaşmak için etkileşimde bulunan toplumsal kesim.

1. Bütün, hep, her. 2. Herkes

Cinsiyet: Erkek 1. Bütün, hep. 2. Halk.

kamu için benzer kelimeler

kamu, 4 karakter ile yazılır. Ayrıca, k harfi ile başlar, u harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'k', 'a', 'm', 'u', şeklindedir.
kamu kelimesinin tersten yazılışı umak diziliminde gösterilir.