karar

karar Ar. ®ar¥r

a. (kara:rı) 1. Bir iş veya sorun hakkında düşünülerek verilen kesin yargı: “Bu kararı söyleyen sesin tesiri gözlerimizi yaşla doldurdu.” -H. S. Tanrıöver. 2. huk. Herhangi bir durum için tartışılarak verilen kesin yargı, hüküm: Yargıç kararı. 3. Bu yargıyı bildiren belge: Mahkeme kararını aldı. 4. Değişmeyen, düzenli durum, düzenlilik, yöntemlilik. 5. Değişmez olma: Havanın hiç kararı yok. 6. Tam ölçüsünde, ne az ne çok: Yemeğin tuzu karar. 7. müz. Türk müziğinde, taksim yaparken ana makama dönüş.

< Ar. karar) karar


karar

Akran, yaşıt


karar İng. decision
karar İng. decision, sentence, judgement, writ

Yasama, yargı, yönetsel kuruluşların, tüzel kişilerin bir türe düzeni doğuran ve ortaya koyan son bildirileri.


karar İng. decision

1. Aralarında bir seçme yapma zorunluluğu olan olanaklardan birini seçme edimi ve bu edimin sonucu. 2. Kişinin, yaşamın önemli ayrıç noktalarında içine düştüğü gerilim ve bunun sonucu yapılan seçme.


karar İng. decision

Hakemin türlü davranışlara ve durumlara uyan kuralları uygulaması.


karar

Harar, kıldan örülmüş büyük çuval


karâr

kıyılgı.


Karar Osm. Karar (idare)

karar için benzer kelimeler


karar, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca, k harfi ile başlar, r harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'k', 'a', 'r', 'a', 'r', şeklindedir.
karar kelimesinin tersten yazılışı rarak diziliminde gösterilir.