organik
sf. 1. Organlarla ilgili, uzvi. 2. mec. Bir görevi yerine getirmekle yükümlü kuruluşla ilgili olan: Ne ki organik bütünlüğü ve büyüklüğü kalmamıştı. -S. Ayverdi. 3. mec. Canlı, güçlü (ilişki): Yaşadığı dünyada gerçekliklerle olan organik bağlantısını tümüyle yitirmiştir. -S. İleri.
organik İng. organic
Kökeni bitkisel ve hayvansal olan (özdek).
organik İng. organic
Canlılarla veya canlıların ürettiği maddelerle ilgili olan.
organik Osm. uzvî
(biyoloji, kimya)
organik İng. organic
1. Canlı organizmadan elde edilen, yapısında karbon içeren. 2. Organlardan oluşmuş yapı gösteren.
organik İng. organic
Hidrokarbon zinciri veya halkası taşıyan maddeler.
organik için benzer kelimeler
organik, 7 karakter ile yazılır. Ayrıca,
o harfi ile başlar, k harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'o', 'r', 'g', 'a', 'n', 'i', 'k', şeklindedir.
organik kelimesinin tersten yazılışı kinagro diziliminde gösterilir.