ters

(I) sf. 1. Gerekli olan duruma karşıt, zıt. 2. a. Bir şeyin içe gelen yanı, arkası: “Elinin tersiyle küçük bir tokat vurmuştu.” -Ç. Altan. 3. a. Kesici bir aletin kesmeyen yanı: “Kollarına bıçağın tersiyle birkaç tane vurmuşlar.” -M. Ş. Esendal. 4. mec. Uygun olmayan, elverişsiz, münasebetsiz: “Ters sözlerinle, fazilet iddialarınla beni hırpalama.” -H. C. Yalçın. 5. mec. Gönül ve cesaret kırıcı, huysuz, sert: “Ters adamın işi de ters gider.” -M. Ş. Esendal. 6. a. mec. Bir şeyin aksi, karşıtı: Anlattığının tersi anlaşılınca utandı.

1.Gübre. 2.İnsan ya da hayvan dışkısı.

Suçlu.

Koyunlarda tırnak içlerinde ince kurtların oluşmasına neden olan bir çeşit hastalık.

Gübre.

Ters, geri, tekrar

Aksi, muhalif

Bir a sayısı için 1/a sayısı.

ters için benzer kelimeler

ters, 4 karakter ile yazılır. Ayrıca, t harfi ile başlar, s harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 't', 'e', 'r', 's', şeklindedir.
ters kelimesinin tersten yazılışı sret diziliminde gösterilir.