yabani

sf. (yaba:ni:) 1. Doğada yaşayan, evcil olmayan (hayvan), evcil karşıtı. 2. Doğada kendiliğinden yetişen (bitki). 3. mec. Görgüsü olmayan, kaba ve hoyrat (kimse): “Babası, dağdan gelme, dangıl dungul bir yabaniymiş.” -S. M. Alus.

Kurt, domuz, ayı gibi yabanıl hayvan.

Yabani; yaban. || yabani geçisi: dağ keçisi

(zooloji)

İnsan ya da insanın yaşadığı yerlere yakın olmayan, doğada bulunan. Vahşî.

yabani için benzer kelimeler

yabani, 6 karakter ile yazılır. Ayrıca, y harfi ile başlar, i harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'y', 'a', 'b', 'a', 'n', 'i', şeklindedir.
yabani kelimesinin tersten yazılışı inabay diziliminde gösterilir.