yok

yok, -ku, -ğu

a. 1. Olmayan, bulunmayan şey: Sen yoktan anlamaz mısın? 2. sf. Bulunmayan, mevcut olmayan (nesne, kimse vb.), var karşıtı. 3. sf. Yasak: İçki, sigara yok. 4. e. “Hayır” anlamında kullanılan bir söz: Geldiler mi? -Yok, daha gelmediler. 5. bağ. Birbirine karşıt iki cümleden, ikincisinin başına getirilen bir söz: Verdiler, ne âlâ; yok vermediler, döner gelirsin. 6. bağ. Birinin söylediği sözlerden genelde kuşkulanıldığında veya sözler hafifsendiğinde kullanılan bir söz: Yok kâğıdı kalmamış, yok mürekkebi iyi değilmiş, hasılı bir alay bahaneler! “Yok ben seni adam ettim, yok haddini bil, yok üstümüze düşeni yapalım.” -A. İlhan. 7. e. Savunulan bir düşünceyi doğrulayan sözün başına getirilir: Yok, doğrusu iyi adam, kim ne derse desin.


yok

Leke, iz, kalıntı, bulaşık: Bu kapta pekmez yoku var.


yok

Yok, hayır


yok

Yok (bk. yo, yog)


yok

keenlemyekün.


yok

Değil.


yok için benzer kelimeler


yok, 3 karakter ile yazılır. Ayrıca, y harfi ile başlar, k harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'y', 'o', 'k', şeklindedir.
yok kelimesinin tersten yazılışı koy diziliminde gösterilir.