ön ses

a. Kelimenin oluştuğu seslerden ilki.

Kelime başında bulunan ses: açılış, bitiş, durmak, güz, taş, uzak, yalın kelimelerindeki / a / b / d / g / t / u / y / sesleri gibi.

Azerbaycan Türkçesi: anlaut; Türkmen Türkçesi: anlaut ~ sözüň başkı sesi; Gagauz Türkçesi: öndeki ses ~anlaut; Özbek Türkçesi: soz bóşidagi tóvuş ~ anlaut; Uygur Türkçesi: däsläpki tavuş; Tatar Türkçesi: süzbaşı suzığı; Başkurt Türkçesi: anlaut ~ hüz başındağı ön; Kmk: söznü başındagı awaz;Krç.-Malk.: söz başı tawuş; Nogay Türkçesi: baslapkı ses; Kazak Türkçesi: bastapkı dıbıs; Kırgız Türkçesi: algaçkı dobuş ~ anlaut; Alt:: sös bajmdagı tabış; Hakas Türkçesi: söstîň pastagı tapsaa;Tuva Türkçesi: e'ge ün ~ pa'ştaygı ün; Şor Türkçesi: *sös pajındagı ün ~ anlaut; Rusça: naçal'nıyzvuk ~ anlaut; ~

ön ses için benzer kelimeler

ön ses, 6 karakter ile yazılır. Ayrıca, ö harfi ile başlar, s harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'ö', 'n', ' ', 's', 'e', 's', şeklindedir.
ön ses kelimesinin tersten yazılışı ses nö diziliminde gösterilir.