saf

saf Ar. ¹aff

(I) a. 1. Dizi, sıra: “Bütün garsonlar saf teşkil edip selama dururlardı.” -E. E. Talu. 2. Grup.


saf Ar. ¹¥f

(II) sf. 1. Katıksız, arı, katışıksız, halis, has: “Hiçbir yerde buradakinden daha saf ve berrak sulara tesadüf etmedim.” -H. S. Tanrıöver. 2. mec. Kurnazlığa aklı ermeyen, kolaylıkla aldatılabilen, bön, safdil: “Yenge, açık sözlü, saf bir kadıncağızdır.” -R. N. Güntekin. 3. mec. İyi niyetli, art niyetsiz: “Senin bu kadar çocukça saf olduğunu bilmezdim.” -P. Safa.


saf

Saf, temiz


saf için benzer kelimeler


saf, 3 karakter ile yazılır. Ayrıca, s harfi ile başlar, f harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 's', 'a', 'f', şeklindedir.
saf kelimesinin tersten yazılışı fas diziliminde gösterilir.