saf
saf Ar. ¹aff
saf Ar. ¹¥f
saf
(I) a. 1. Dizi, sıra: Bütün garsonlar saf teşkil edip selama dururlardı. -E. E. Talu. 2. Grup.
saf Ar. ¹¥f
(II) sf. 1. Katıksız, arı, katışıksız, halis, has: Hiçbir yerde buradakinden daha saf ve berrak sulara tesadüf etmedim. -H. S. Tanrıöver. 2. mec. Kurnazlığa aklı ermeyen, kolaylıkla aldatılabilen, bön, safdil: Yenge, açık sözlü, saf bir kadıncağızdır. -R. N. Güntekin. 3. mec. İyi niyetli, art niyetsiz: Senin bu kadar çocukça saf olduğunu bilmezdim. -P. Safa.
saf
Saf, temiz
saf için benzer kelimeler
saf, 3 karakter ile yazılır. Ayrıca,
s harfi ile başlar, f harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
's', 'a', 'f', şeklindedir.
saf kelimesinin tersten yazılışı fas diziliminde gösterilir.