ses ayrışması
(Almanca Archiphonem; Fr. archiphonème, İng. archiphoneme)*. || Birleşik karakterli seslerin çeşitli yönlerdeki değişimler ile çözüntüye uğraması. Eski Türkçedeki ñ (ng) sesinin sonradan ñ>n, g; n(ny) > n, y olarak ayrılması gibi: ET. bardıñ > Kökt. bardıg «vardın», bardıñız> bardıgız «vardınız», Uyg. eñim / egim «kısım» eñin /egin «omuz»; eñir- / egir-«takip etmek»; Kaşg. yiñne / yigne «iğne»; CC. eñ->TT.eğ-, yeñil> TT. yegni > yeğni, Az. yüngül «hafif, kolay»; añıt -EAT. angıt, ankıt, ankut «bir çeşit su kuşu», Anad Ağz. «sersem, ahmak» beñi > TT. beyin, Tkm. beyni; köñük. TT. göynük «yanık, yanma»; Kökt. kony Uyg. kon ve koy, TT. koyun; Kökt. çıgany > Uyg. çıgan, çıgay «yoksul» vb.
ses ayrışması için benzer kelimeler
ses ayrışması, 13 karakter ile yazılır. Ayrıca,
s harfi ile başlar, ı harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
's', 'e', 's', ' ', 'a', 'y', 'r', 'ı', 'ş', 'm', 'a', 's', 'ı', şeklindedir.
ses ayrışması kelimesinin tersten yazılışı ısamşırya ses diziliminde gösterilir.