bitişik

bitişik, -ği

a. 1. Yan: Çoğunlukla oyun yerinin bitişiğinde bir çadır veya perdeyle kapatılabilecek bir yer yapılır, oyuncular burada hazırlanırlar. -M. And. 2. Yandaki ev, bina vb. 3. sf. Yan yana olan: Mutfaktan bir yuvarlak gümüş tepsi içinde, cezveyi, fincanları, bitişik şeker ve kahve hokkasını getirdi. -A. İlhan. 4. sf. Yandaki: Bir gece yatmışken kalktı, bitişik odaya girdi, ışığı yaktı. -Y. Atılgan.

bitişik Fr. Adnée
bitişik Fr. Cohérent
bitişik Fr. Conné
bitişik İng. adjacent
bitişik İng. contiguous
bitişik Osm. muttasıl, muvassıl

Osmanlı abecesinde, kendisinden sonra gelenlere bitişen (harf). Karşıtı bk. ayrışık.

Bitişik

Hatay ili, İskenderun ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

bitişik için benzer kelimeler

alından bitişik

arkeolojik bitişik bölge

bitişik çanak yapraklılar

bitişik, 7 karakter ile yazılır. Ayrıca, b harfi ile başlar, k harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'b', 'i', 't', 'i', 'ş', 'i', 'k', şeklindedir.
bitişik kelimesinin tersten yazılışı kişitib diziliminde gösterilir.