kaza

kaza Ar. ®aø¥¢

a. (kaza:) 1. Can veya mal kaybına, zararına neden olan kötü olay: Tren kazası. 2. İlçe, kaymakamlık: “Muharebe, bütün yollarda, kazalarda, her yerde âdeta neşe veren bir tesir hasıl etmişti.” -H. S. Tanrıöver. 3. din b. Vaktinde kılınmayan namazı veya tutulmayan orucu sonradan yerine getirme. 4. huk. esk. Yargı. 5. esk. Kadılık görevi.


kaza

1.bk. kazağı (I)-2. 2. Tahta kaşıkların içini kazıyıp biçim vermeye yarayan araç.


kaza

Makara.


kaza

Bakırcıların kapları kalaylamak için kullandıkları bir demir araç.


kaza

Kullanılarak aşınmış, küçülmüş süpürge


kaza

Kazâ, ilçe


kaza

Bıçak saplarını düzeltmek için kullanılan bıçakçı aracı. (-Bursa) 2. Tahta kazıma ve düzeltme aracı. (-Maraş)


kazâ

Kaza


kazâ

1) yargı. 2) beklenmedik olay.


kaza için benzer kelimeler


kaza, 4 karakter ile yazılır. Ayrıca, k harfi ile başlar, a harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'k', 'a', 'z', 'a', şeklindedir.
kaza kelimesinin tersten yazılışı azak diziliminde gösterilir.