şiir
a. ed. 1. Zengin sembollerle, ritimli sözlerle, seslerin uyumlu kullanımıyla ortaya çıkan, hece ve durak bakımından denk ve kendi başına bir bütün olan edebî anlatım biçimi, manzume, nazım, koşuk: Halk şiirinden, divan şiirinden değil, şiir mefhumundan, sadece şiirden bahsedeceğim. -N. Ataç. 2. mec. Düş gücüne, hayale, imgeye, gönle seslenen, anı, duygu, coşku uyandıran, etkileyen şey: Burada herkes kendi gönlünden olduğu kadar bu tabiatın içinden gelen bir şiiri dinler. -A. Ş. Hisar.
şiir Fr. Poésie
(deyiş) Seslerde, taylamlarda ve uyumlarda gösterdiği güzel bağdaşmalarla ve taşıdığı hayal, duygu ve fikir buluşlariyle bizde canlı duygulanmalar izlenimler ve heyecanlar uyandıran nazım veya nesir halindeki edebiyat türü.
Şiir Köken: Ar.
Cinsiyet: Kız 1. Zengin sembollerle, ritimli sözlerle, seslerin uyumlu kullanımıyla ortaya çıkan edebî anlatım biçimi.2. Düş gücüne, hayale, imgeye, gönle seslenen, anı, duygu, coşku uyandıran, etkileyen şey.
şiir için benzer kelimeler
şiir, 4 karakter ile yazılır. Ayrıca,
ş harfi ile başlar, r harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'ş', 'i', 'i', 'r', şeklindedir.
şiir kelimesinin tersten yazılışı riiş diziliminde gösterilir.