yerleşik

yerleşik

sf. 1. Belli bir yere yerleşmiş: Onlar yerleşik toplumlar, herkesin yeri belli, öyle vırt zırt oradan oraya geçilemez. -A. İlhan. 2. Bir yerin yerlisi olmuş, mütemekkin. 3. mec. Bir yerde varlığını sürekli olarak sürdürecek olan: Türkler Anadolu'ya gelmeden önce de muhtelif ülkelerde yerleşik medeniyete geçmişler, büyük şehirler kurmuşlardır. -M. Kaplan.

yerleşik Fr. invétéré, ée
yerleşik İng. built-in
yerleşik İng. intrinsic
yerleşik İng. on-board
yerleşik İng. resident
yerleşik İng. sedentary

Belli bir yerde sürekli oturarak tarım ve hayvancılıkla uğraşan insanların yarattığı kırsal bir yaşam biçimi.

yerleşik

bk. yersenik.

yerleşik için benzer kelimeler

birlikte yerleşik

dışarıda yerleşik kişiler

yerleşik alan

yerleşik alan sınırı

yerleşik aynalı ışıtaç

yerleşik dekor

yerleşik görev

yerleşik grup

yerleşik, 8 karakter ile yazılır. Ayrıca, y harfi ile başlar, k harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'y', 'e', 'r', 'l', 'e', 'ş', 'i', 'k', şeklindedir.
yerleşik kelimesinin tersten yazılışı kişelrey diziliminde gösterilir.