zekâ

a. (zekâ:) ruh b. İnsanın düşünme, akıl yürütme, objektif gerçekleri algılama, yargılama ve sonuç çıkarma yeteneklerinin tamamı, anlak, dirayet, zeyreklik, feraset: “Herkesin gönlünü almayı bilecek zekâya sahipti.” -A. Kutlu.

bk. anlak

1. Olayları bağımsız olarak düşünebilme, yeni durumlara başarıyla uyabilme, eylem ve tutumları belli bir düşünce ya da erek çevresinde toplayabilme yeteneği. 2. Algılama, belleme, çağrışım yapma, imgeleme, yargıda bulunma, usavurma, soyutlama, genelleme gibi ruhsal işlevlerin tümüne verilen ad. (Not: Fr., İng. intelligence karşılığı Ruhbilim Terimleri Sözlüğii'nde anlak terimi önerilmiştir.)

zekâ için benzer kelimeler

zekâ, 4 karakter ile yazılır. Ayrıca, z harfi ile başlar, â harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'z', 'e', 'k', 'â', şeklindedir.
zekâ kelimesinin tersten yazılışı âkez diziliminde gösterilir.